trlat_Confessiones_ XI408_157

1. 1. Numquid, Domine, cum tua sit aeternitas, ignoras, quae tibi dico, aut ad tempus vides quod fit in tempore? Cur ergo tibi tot rerum narrationes digero? Non utique ut per me noveris ea, sed affectum meum excito in te et eorum, qui haec legunt, ut dicamus omnes: Magnus Dominus et laudabilis valde . Iam dixi  et dicam: amore amoris tui facio istuc. Nam et oramus, et tamen Veritas  ait: Novit Pater vester quid vobis opus sit, priusquam petatis ab eo . Affectum ergo nostrum patefacimus in te confitendo tibi miserias nostras et misericordias tuas super nos , ut liberes nos omnino, quoniam coepisti, ut desinamus esse miseri in nobis et beatificemur in te, quoniam vocasti nos, ut simus pauperes spiritu et mites et lugentes et esurientes ac sitientes iustitiam et misericordes et mundicordes et pacifici . Ecce narravi tibi multa, quae potui et quae volui, quoniam tu prior voluisti, ut confiterer tibi, Domino Deo meo, quoniam bonus es, quoniam in saeculum misericordia tua .