trlat_Confessiones_ VIII335_116
Retinebant nugae nugarum et vanitates vanitantium, antiquae amicae meae, et succutiebant vestem meam carneam et submurmurabant: “Dimittisne nos?” et: “A momento isto non erimus tecum ultra in aeternum”, et: “A momento isto non tibi licebit hoc et illud ultra in aeternum”. Et quae suggerebant in eo, quod dixi: “hoc et illud”, quae suggerebant, Deus meus! Avertat ab anima servi tui...